علوم مهندسی یا فیزیک مهندسی رشته‌ای بین رشته‌ایست که هدف آن توسعهٔ پایه‌های نظری برای تحلیل پدیده‌های علمی و کاربردهای مهندسی آن‌ها، آینده پژوهی در فناوری، و انتقال فناوری‌های نو به صنعت است.

ایده آل این رشته آن است که دانشجویان ویژگی‌های مثبت یک مهندس و یک دانشمند را توأمان به دست آورند. یک کارشناس علوم مهندسی باید بتواند مانند دانشمندان کنجکاوی، تفکر عمیق و انتقادی و قدرت مشاهده را جهت اکتشافات جدید مورد استفاده قرار دهد و مانند مهندسان خلاقیت، قابلیتهای فنی و مهارت‌های حل مسئله را جهت پیشرفت جامعه به کار برد.

این رشته در ایران نیز از سال ۱۳۸۷ در دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی راه اندازی شده است.


علوم مهندسی محاسباتی این برنامهٔ بین رشته‌ای اهمیت رشد محاسبات را برای حل مسائل علمی پیچیده و مسائل مهندسی مشخص می‌کند. طراحی این دوره بر اساس این دیدگاه انجام شده‌است که در صورت ترکیب مدلهای ریاضی و مشاهدات تجربی با محاسبات علمی, مهندسین می‌توانند مسائلی را که به نظر غیر قابل حل می‌رسند، حل کنند. در این گرایش، تمرکز بر پرورش مهارت‌های مورد نیاز برای مدل‌سازی، شبیه‌سازی و حل مسائل پیچیده‌است.

ریاضی مهندسی این برنامه بین رشته‌ای با هدف فراهم آوردن فرصتی برای پرداختن به مطالعهٔ ریاضیات محض و کاربردی به عنوان مؤلفه‌های اصلی مهندسی مدرن طراحی شده‌است. با ترکیب درسهایی از ریاضیات محض, ریاضیات کاربردی, آمار, فیزیک و مهندسی دانشجو می‌تواند برنامه‌ای را دنبال کند که نظری یا کاربردی یا هر دو باشد.

فیزیک مهندسی این برنامه فیزیک کلاسیک و مدرن, شیمی و ریاضیات را با کاربردهای مهندسی در هم می‌تند. توانمندی اصلی این برنامه انعطاف‌پذیری آن است. پایهٔ قوی در فیزیک و ریاضیات با انتخاب درسهای اختیاری مهندسی دانشجو را برای حل مسائل کاربردی آماده می‌کند.

علوم مهندسی زیست محیطی علوم مهندسی زیست محیطی, حوزه‌ای چند برنامه‌ای است که نیازمند همراهی اصول فیزیکی, شیمیائی و بیولوژی با تجزیه و تحلیل مهندسی برای محافظت محیط زیست و ترمیم آن است. رشتهٔ علوم مهندسی زیست محیطی درسهایی از دپارتمان‌های گوناگون را ترکیب می‌کند تا برنامه‌ای را که پایه‌ای قوی در علوم و مهندسی دارد, ایجاد کند.

شاید شروع یه موفقیت بزرگ باشه